نازنینم! هر دو عالم به نگاه تو چو از کف بدهم، شاد باشم که در اقلیم تو آن هیچکسم ، گرم این تحفه نظر ناید و ناچیز افتد، لب به دندان گزم و یک ((دل درویش )) بسم!